شکستم

چنان در خود شکستم
همچو سایه در اینه
چنان مردم همچو اب در اتش
دگر مرا باقی نیست
اندازه یه مرغ قفسی گرفته دلم
در خود میشکنم 
جز این پیله تنگ مرا راهی نیست 
کاش میشد ذیوار این سایه ها را بشکافت
و رفتو دگر باقی نماند
تا این سکوت تنگ در همان سایه می دمید.